quarta-feira, 18 de fevereiro de 2009

E O VENTO NEVOU...

Vento que sopra de lá- Magnun que sopra de cá..

Vento sem palavras- Magnun com as palavras.Muito além das palavras.

Vento que sopra,vento que mata,vento que inunda...Magnun que salva, que brinca,esvazia...

Ar rarefeito, falta de ar no peito,quase tudo bem feito, quase tudo perfeito,.

Vento que anuncia tempestade,vento que leva a tempestade embora, vento de todos os lados,ventos dos mares,e das marés.E o Magnun, o vento que trouxe,o vento que leva,inspira a paz,suspira a paz,transpira a paz.Vento de tsunami, vento que apaga o fogo,vento que espalha o fogo,O Magnun que está de fogo,Vento que faz voar,vento que me derruba, vento que me levanta.É o vento que manda o ar ou o ar que manda no vento.de um simples furinho,virou furacão,de um simples tufinho,virou tufão.tornando tornado.Oh vento, bem aventurado,bem ventado,bem ventilado,bem inventado.Tudo pelos ares...Oh vento como és bravo,como és calmo...Oh Magnun,como és manso, como és calmo,por isso o vento o nevou....


MAGNUN AQUELE NASCEU NO DIA DA BOMBA ATÔMICA.



Um comentário:

Ana Maria disse...

restswAdorei vir e ler o que escreveu, bem interessante e muita inteligência para fazer as colocações.
Beijinhos mano.